کوله بار سفر

روی دیوار دلم
چه کسی بود نوشت
پارک کردن ممنوع!
من دلی دارم اندازه دریا جاری
نفسی دارم چون برگ گل یاس سپید
درد دل وابکن و پیش بیا
که درون دل من مهر تورم دارد
کنج دیوار دلم
دکه ای دارد دل
مملو از روزنه ایمان است
و
پر از عطر اقاقی هاییست
که تو
از کلبه سرسبز بهارم چیدی
در هوای دل من
بوی عطر، مریم، و، زنبق، و یاس 
پیچیده
روبرو کلبه قلبم پیداست

درد دل وابکنی
قفل دل بگشایی
نفسی از ته دل چاق کنی
کوله بار سفری برداری
وبیایی برویم

برویم تا ته با هم بودن

تا خدا 

تا بهشت

تو بگو...

با من می آیی؟