پروردگارا... کمکمان کن که بتوانیم پنچره ی دلمان را روبه حقیقت بگشایم
>خدایا... یاریمان کن که مرغ خسته دلمان را که دیری است دراین قفس زندانی است، درآسمان آبی عشق تو پرواز دهیم...
>خدایا... یاریمان کن که شوق پرواز را همیشه درخود زنده نگهداریم...
>تو خود می دانی که بدترین درد برای یک انسان دور ماندن از حقیقت خویشتن و رهاشدن در گرداب فراموشی وسردرگمی است...
پس تو ای کردگار بی همتا ما را یاری کن که به حقیقت انسان بودن پی ببریم تابتوانیم روز به روز به تو که سر چشمه تمام حقیقت هایی نزدیک ونزدیکتر شویم...
>خدایا... همیشه گفته ایم که تو مونس تنهایی ما هستی...
>پس هیچ گاه تنهایمان نگذار...
اللهم صل علی محمد وال محمد و عجل فرجهم